de doelloos draaiende wieltjes test

In het begin van de jaren 90 van de vorige eeuw speelde de taberwaarde een belangrijke rol in de concurrentiestrijd tussen de verschillende laminaatfabrikanten. Pergo vernoemde zelfs collecties naar de taberwaarde (Pergo 3000, Pergo 5000).

Op een gegeven moment leidde dit echter tot een enorme "taberinflatie" toen enkele laminaatfabrikanten ontdekten dat de kluit op eenvoudige wijze kon worden belazerd - lees: dat door op het laminaat een beetje was te spuiten de in het laboratorium gemeten taberwaarden tot grote hoogten konden worden opgestuwd. Probleem bij de toentertijd bij laminaat toegepaste testmethode was dat afgesleten product c.q. was vastkoekt aan de schuurwieltjes die vervolgens niet meer schuren maar slechts doelloos ronddraaien.

Aangezien van een reëel kwaliteitsvergelijk geen sprake meer was, beijverde de ELPF, de Europese vereniging van laminaatfabrikanten, zich voor een nieuwe norm en vanaf 2000 geldt voor laminaat de norm EN 13329 waarbij de kwaliteit op een meeromvattende wijze wordt bepaald en wordt aangegeven met gebruiksklassen.

De Consumentenbond had echter nog een test van 16 laminaatvloeren in de pijplijn die in augustus 2000 werd  gepubliceerd. In die test werd de slijtvastheid nog bepaald volgens de methode zoals hierboven beschreven. Het resultaat was ernaar: Tundra van Ikea scoorde goed en Pergo eindigde onderaan.

(voor wie niet is ingevoerd: de fabrikant van Pergo vervaardigde destijds ook Tundra voor Ikea. Op dat Ikea laminaat werd echter een zwakkere slijtlaag aangebracht dan op het originele Pergo laminaat.)

In september 2001 testte de bond ook een aantal "doe-het-zelf" parketlakken en onderzocht ook daarvan de slijtvastheid; helaas wederom met de "doelloos draaiende wieltjes" methode.

Proefvlak na Tabertest

We hebben destijds de door de Consumentenbond geteste "doe-het-zelf" parketlakken ook onderzocht en dat onderzoek toonde aan dat de door de bond gemeten slijtvastheid en de werkelijke slijtvastheid sterk van elkaar verschilden.

De oorzaak hiervan was dezelfde als het jaar daarvoor bij de laminaattest: hoe eerder afgesleten product  vastkoekt aan de wieltjes, dus feitelijk hoe slechter of wassiger het betreffende product, hoe "beter" het schijnbare resultaat in de test van de Consumentenbond.

De fabrikanten die in deze test hoog scoorden, waren uiteraard verguld met hun onverwachte ereplaatsen, maar de bond had de consument helaas wel op het verkeerde spoor gezet.

Sinds het mogelijk is gebleken om bepaalde Tabertesten gebaseerd op ASTM D4060 en uitgevoerd met wieltjes CS-10 of CS-17 te manipuleren, hebben door middel van deze testen verkregen uitkomsten geen waarde meer.

naar keuzemenu

naar boven